Dag 15: The Keys

De wekker gaat om 8u, Vanessa wilde om 6u opstaan om de ochtendspits voor te zijn maar dat gaat mooi niet door. We gaan naar de keys vandaag! Het is meteen 's ochtends al bloody hot. Het verveeld me nog niet, eerlijk gezegd vind ik het heerlijk. Vooral in de avond is het dan zo lekker met dat warme windje er nog bij. Aaaawh, ik geniet daar echt van. Vanessa moet steeds maar om mij lachen dat ik de zee en de zon zo lekker vind. Ja, ik ben niet opgegroeid op een plek waar het ELKE DAG mooi weer is, elke dag strand weer. Je ziet hier trouwens verrassend weinig mensen op het strand, ze vertelde dat dat een dingetje is hier. Mensen gaan niet, omdat ze toch wel elke dag kunnen gaan. Uuuuh, logica?
Maar goed, terug naar onze trip naar 'The Keys'! We slepen alle spullen bij elkaar en zijn dan van plan om rond 10u te vertrekken zodat we geen last hebben van welke spits dan ook. Gisteravond hadden we alvast wat spullen uit de auto gehaald en heb ik ook meteen de kakkerlak vermoord die ik er inhad gevonden. Jeeej, roach coach 2.0! Vanessa en Koen zijn nog grotere helden dan ik dus ik moet stoer zijn en dat ding uit de auto vissen. Ik moet zeggen ik vind het niet eens zo eng eigenlijk. Vies ding maar het is maar een torretje in principe.. Nou goed, spullen gepakt, eten gemaakt, auto ingeladen en rijden met die hap. Het is nog zo een 3u rijden maar we doen er iets langer over. We gaan maar 1 nachtje kamperen, meer plek was er niet op de camping, maar de hele auto is vol gepropt met stuff. Al snel gaat de weg over van de I-95 (interstate 95) naar road 1. Road 1 is de weg die helemaal tot het meest zuidelijke puntje van Amerika gaat. Onderweg word er niet veel gezegd, Koen en Vanessa zijn niet zulke erge praters. Ik vind het prima ik vermaak me wel hoor, verveel me niet snel en appen met de andere kant van de wereld is nooit erg (Hoi, Aron..;)). Eenmaal bij de Keys aangekomen heb je echt prachtig uitzicht. Aan weerkanten van de weg heb je zee, aan de ene kant de golf van Mexico en aan de andere de Atlantische Oceaan. Wauw, wat is de zee toch mooi. Ik kijk wederom mn ogen uit. Ik zie zo veel boten en zandbanken en zeewier. Ik geniet van al het moois en val iedereen lastig met filmpjes van de auto-rit. Als we zijn aangekomen bij de camping worden we te woord gestaan door een immens dikke man. Denk aan Wall-E, de mensen op het spaceship, mocht je die niet gezien hebben denk aan 200+ kilo. Het is de dikste man die ik ooit in levende lijve heb gezien. Hij is zo dik dat de veters in zn schoenen er uit zijn. Ik vraag me af hoe ie nog kan staan en zn arme beentjes het niet al begeven hebben in deze hitte. We krijgen ons plekje toegewezen en een korte uitleg over de camping. We rijden er heen en we hebben een mooi plekje tussen de bosjes. We zien eigenlijk vooral campers dus wij zijn wel heel primitief aan het kamperen hier, hahaha. Zo snel als mogelijk is willen we de tent opzetten het is ongeveer 28gr en we zijn gesmolten. We besluiten zodra we klaar zijn even een kort rondje te doen, onze spot is zo ongeveer aan het warer, en daarna naar Key West te gaan. Key West is het meest zuidelijk eiland van de Keys en ongeveer een uurtje rijden vanaf waar wij zitten met onze tent. Het strandje achter onze spot is niet echt bedoeld om te chillen op het strand denken we, wel is het supermooi. Wit zand met duintjes en 'walking trees' - soort mangrove boom. Het zand in het water is blubberig en voelt vies aan mn voeten als ik er doorloop. Het voelt als de bodem van een sloot en ik zak met mn voeten erin weg. Geen idee hoe dat komt... Na ongeveer 20min hebben we t wel gezien en besluiten naar een strandje te gaan op Key West. Dit is ongeveer nog een uurtje rijden vanaf onze camping. Het begint al later te worden en we willen ook graag de zonsondergang zien, het schijnt een van de mooiste hier te zijn. Eenmaal op Key West aangekomen merk ik meteen dat het daar een stuk drukker is. Het is het grootste eiland helemaal aan het einde van de Keys, vanaf daar is het 90 mijl (ongeveer 145km) naar Cuba. Vanessa wilt ons graag het meest zuidelijke punt laten zien. Er staat daar een enorme boei en een heleboel mensen willen een foto maken. Wij ook. Een ding valt me op, allemaal verschillende talen: frans, duits, chinees, zweeds(?). Dat heb ik nog niet eerder gehoord, zoveel toerisme.. Ook hebben veel vrouwen hier last van het symdroom: van achter lyceum en van voren musuem. Moet meteen ff aan mam denken hahaha. Die zegt dat altijd. We kijken nog een tijdje naar de boei en ik vraag me af of je het eiland, Cuba, soms kan zien als het weer echt goed helder is, maar dan bedenk ik me dat het wel erg ver is en misschien kan je niet eens zo ver kijken. Ook zijn er veel Bruine Pelikanen hier. Ze duiken om de beurt in het water, ik lees op internet dat dit de enige Pelikanen zijn die 'stootduiken' maken. Ik blijf er een tijdje naar kijken en maak een filmpje. Blijven toch grote vogels, ik zag ze gister nog van heel dichtbij. Ze maken enorme klappers op dat water en daarvoor hebben een speciale luchtzak in hun borst zitten om de klap op de vangen. Weer wat nieuws geleerd. Ik vind het allemaal geweldig. We zoeken een strandje op en gaan nog even het water in. Ondanks dat het 17.30 is, is het nog steeds behoorlijk warm buiten. Vanessa en ik ga ff snel het water in, het water is hier niet zo helder als bij de camping dus we hebben er al snel genoeg van. Ondertussen krijgen we ook een beetje honger en pakken de salade uit de auto die we hadden gemaakt. Provisorisch snijden we de avocado in stukken met mijn 'geleende' bestek van Lufthansa.. Die gooien we er ook bij. Omnomnom, het smaakt mij wel, heerlijk zo, warmte, salaadje, zee-tje, strandje, zandje. Ik vind het allemaal helemaal heerlijk. Omdat hier de zonsondergangen heel erg mooi zijn gaan we naar Mallory Square, de zon gaat hier onder rond 19.45 dus we willen beetje op tijd zijn want anders is het stampvol. We zijn er een uur van te voren al en hebben een goeie plek weten te bemachtigen aan het water. Na niet al te lang dromt het er van de mensen iedereen wilt iets zien. Het is inderdaad mooi, eilandjes met palmbomen erom heen ik vind het wederom geweldig. Alles is zo mooi hier, echt, maar stiekem denk ik aan thuis en hoe mooi daar de zonsondergang wel niet is. Ik heb heel wat zonsondergangen daar gezien dus moet iets mooier zijn dan dat dan moet het wel een uitstekende dag zijn..;)! Na de zonsondergang lopen we nog even een rondje over boulevard, het doet me strek denken aan hoe de Caribbean eruit moeten zien. Huizen met balkontjes met wit hout werken en licht gekleurd pleister werk. Vanessa wilt ons graag dingen laten zien, ze kwam hier vroeger vaker dus ze kent een klein beetje de weg. Ook wil ik nog opzoek naar Key Lime pie. We zoeken eerst Big Willie's op een bar waar iedereen een dollar aan de muur niet met een tekst er op. Wil je miljonair worden dan zou ik vooral daar naar toe gaan. Jeetje, lagen en lagen met dollars over alle palen en balken in de bar. Koen en ik drinken er een biertje en we gaan daarna weer verder. We lopen langs een banket bakkerij-tje en ik zie dat ze Key Lime Pie verkopen. Even een review zoeken of het een goeie is, en dat is het. De naam Key Lime pie komt trouwens van de Key Lime, een kleine versie van de limoen. Voorheen groeiden die alleen hier op de eilanden maar helaas door zware stormen groeien ze hier niet langer, jammer maar helaas. Wel hebben ze nog steeds de beroemde taart, en ik moet zeggen deze smaakt me goed. Beetje zurig en lekker romig. Je krijgt een flink stuk dus daarna ben ik meteen misselijk. We lopen nog wat rond en komen zowaar de kleinste bar van Key West tegen, Vanessa had er al over verteld. Het inderdaad super klein en er passen misschien max 5 mensen in, haha. Onze benen beginnen langzaam moe te worden en we lopen nog weer even terug naar Mallory Square. We chillen ergens op een stoepje kijken om ons heen. Ik vind het windje zo lekker en het ruikt lekker naar zee. Ergens verderop staan allemaal bordjes met info erop over het eiland en hoe de blanke het over genomen hebben van de indianen ooit. Ik vind het een raar idee eigenlijk. Op het plein staat een man met een telescoop. Er staan wat mensen om hem heen en hij verteld waar hij naar kijkt. Ik moet het ook horen wat ie te vertellen heeft en meerdere mensen mogen in zn telescoop kijken. Wij ook, ik kijk naar Jupiter en Orions belt. Hij verteld ons nog allemaal dingen over de sterren en ik vind het geweldig. Uiteindelijk gaan we terug naar de auto en rijden terug naar de camping. We vinden het wel genoeg geweest en het is nog een uur terug rijden. In de auto typ ik dit blogje voor een deel. Nu zit ik nog het laatste deel te typen. We hebben net nog ene half uurtje op het strandje geleden. De sterren zijn hier zo mooi. Bijna meer sterren dan toen in Australie, weet je nog mam! Wauuuww.. Ik gebruik een app op mn telefoon om meer te kunnen zien en te brgrijpen. Ik vind het weer geweldig. Het is hier nu bijna 2u en het is tijd om te gaan slapen. Morgen zullen we de tent wel uitgebrand worden. Trusten en tot morgen!