Dag 5: Een lange rit door de bergen!

Vandaag is de dag aangebroken dat ik met Arie het lange stuk van 825km ga rijden. Volgens tomtom is het ongeveer 9u rijden. Flink stuk en we hadden verwacht er ongeveer 11u over te doen. Maar uiteindelijk was dit niet het geval..
Ik werd vanochtend weer zoals elke dag, rond een uur of 5/6 wakker omdat ik moest plassen. Arie aan de kant, Maaike eruit, Arie mopperen etc etc. Het standaard ritueel. Het heeft sinds gisteravond niet meer geregend en dat maakt me blij! Ik wandel rustig, in een bewolkt weertje dat wel, naar de wc en terug. Veel te vroeg, snel weer terug in bed! Ik val in slaap en mn wekker gaat ongeveer om 8u ik word er niet wakker van want het geluid stond zacht en werd overstemd met... jawel... Regendruppels. Godver de godver, net nu we onze tent nog moeten inpakken en alles. Weer natte tent, balen hoor. Ik check snel buienradar en zie dat het zo mini bui is dat het niet eens erop te zien is. Yes. Dan heeft ie nog tijd om te drogen.. Ik begin alvast met opruimen terwijl Arie nog ff door pit. Ja, dit gaat elke ochtend zo hoor met deze slaapkop. Moet wel eerlijk zeggen hij doet het stukken beter dan thuis..:p Rond half 9 sleept Arie zichzelf uit de tent en beginnen we langzaam ons kamp op te ruimen. Ik had me al gedoucht terwijl Arie wakker werd. Eerst ff ontbijten, naast onze tent is een blokhut daar ontbijten we. Ook zien we onze Chinese buren weer. Chinezen of Aziaten op een camping, in een tent. Wie heeft dat ooit gezien?? Het is een vader met twee kids gokken we. Ze komen uit Frankrijk. En eten elke avond soep in de blokhut. Het is zo een grappig gezicht. We gaan verder met opruimen. Zeil wisseren met wisser, tent in de zon, kleding van rek, auto opnieuw inruimen etc etc. Het gaat aardig maar niet zo vlot want alles willen we zoveel mogelijk laten drogen. Buiten dat lullen we nog even met onze Nederlandse buren uit Schagen en Arie krijgt een bakkie koffie van hen. Rond een uur of 11 pas vertrekken we uit Praag. Doei Praag, je was mooi en misschien wel tot wederziens! Dan begint onze lange rit door Tsjechië en Oostenrijk en uiteindelijk Italië. We hebben echt heel veel zin in onze lange rit. We verwachten ook super mooie landschappen. Het eerste stuk door Tsjechië rijdt voor geen meter. Geen file ofzo hoor, het is gewoon een tweebaans weg met een heen en een terug. Klote vrachtwagens komen amper die hellingen op en wij zitten er met de gebakken peren achter. Echt wat voor Arie dus, not. Hij moppert over dat het niet opschiet en baalt van de vrachtwagens. 'Het gaat wel over schat, heb een beetje geduld en geniet een beetje van de rit.' Na 200km gemopper verder wordt het eindelijk beter. Ik denk dat we over de eerste helft wel echt het langste gedaan hebben. Mn oren ploppen voortdurend en heel even heb ik een gevoel van misselijkheid. Het doet me weer even denken aan vroeger, toen ik vaak kotsmisselijk werd in de bergen. Mij kan het verder niet zo veel schelen, ik mopper ook wel in de auto maar het verpest mn humeur niet. Gewoon lekker even zeiken af en toe is prima. Op de 460km ga ik rijden en ik rijd tot we nog maar 100km moeten. Het is zo prachtig in de bergen rijden, wauw. Ik heb echt enorm genoten van de landschappen en die enorme reuzen van bergen naast je en om je heen. Lange tunnels waarbij je door de berg rijd, gek idee eigenlijk he. En soms heb je ineens ander weer aan de andere kant. Het ging lekker vlot want we rijden in principe alleen maar 'naar beneden.' Richting de zee. Over die tunnels gesproken, wat een epileptisch gebeuren. Het doet me denken aan die tunnel op de A2 bij ons, bij Utrecht. Irritante lichten. Knipperknipperknipper. En je rijd al met zo een vaart. We rijden lekker vlot door en rijden zelfs nog een stukje door de alpen, althans dat stond op een bordje. Ik krijg spontaan Sound Of Music feelings van al deze groenheid, heuvels en bergen. De hele weg kunnen we zo een 130km/u door kaggelen. Bezine verbruik ligt laag en ik vind het heerlijk om zo te rijden. Als we Italië binnen rijden schijnt meteen de zon. Yes! Hiervoor waren we nou echt gekomen. Ook verdwijnen langzaam aan de bergen en veranderen in heuvels om vervolgens te veranderen in lange vlakte met weilanden. Jup, we gaan richting de zee. Na een zit van 3u begint het houtenpoot-syndroom op te komen. Ik vraag aan Arie of ie zo verder wilt rijden. We spreken af dat hij de laatste 100km doet. Prima, toppie. Al gauw zijn we er bijna. We hebben er uiteindelijk maar 10u over gereden, terwijl tomtom zei 9u. Ok, ik zeg het nu 'uiteindelijk' maar dat is toch nog wel even de hele dag. Als we aankomen moeten we heel even op Jaimy (zusje Aron) en Michelle (dochter vriend moeder van Aron) wachten. We lopen naar de balie voor een plekje maar er is geen plek. Mwah, we hebben al een oplossing bedacht. We nemen het luchtbed en spulletjes mee en slapen we in de tent bij hun. De poortwachter is niet zo heel aardig bij de ingang dus we besluiten wat spullen mee te nemen en even om te lopen via het strand. Daar zijn Mirjam en Erik. Arie en ik hebben echt reuzenhonger en hebben super veel zin om in de zee te jumpen. Ik kleed me even snel om, bestellen nog wat eten en drinken en rennen daarna de zee in. Het water is niet super koud, zelfs ik durf er in een keer in te rennen, haha. Als we teruglopen naar het strandtentje is daar ons eten. We hebben een soort mixed grill gekozen, met groenten en sla. We eten bijna alles op. Zo zitten we daar nog een tijdje en praten over onze reis. Pfftt, we beseffen nog helemaal dat we al een halve wereldreis hebben gemaakt! Rond 23.30 lopen we terug naar de tent en pompen we het luchtbed op. Zo gepiept. We zitten nog wat buiten bij de tent en gaan daarna slapen. Morgen weer een nieuwe dag, met een nieuwe kans op een plekkie. Of niet.