Dag 6: Camping Sant'Angelo

Vandaag is onze eerste volle dag in Italië. We worden wakker in de tent bij Mirjam en Erik. Ik heb vannacht prima geslapen. Niet te warm, niet te koud precies goed. Vannacht wel er nog even uit om te plassen, weer om 5.30. Uiteraard, ik geloof dat dit hoort bij het standaard ritueel. Iedereen is al vroeg op en Mirjam en ik lopen even naar de balie waar je heen kan als je niet gereserveerd heb. Er is een mevrouw voor ons aan de beurt en ik geloof dat ze het niet helemaal eens is met de mevrouw achter de balie. Met veel en druk gepraat in het Italiaans begrijp ik er alleen uit dat ze het niet eens is met de regels. Niks aan te doen lijkt me regels zijn regels. En een mega camping als deze moet dat toch wel. Wij zijn aan de beurt en de mevrouw achter de balie is een beetje star, ik vraag me af of dat haar Italiaanse mentaliteit is. We vragen of er plek is maar haar antwoord is kort en bondig. Nee. We ontbijten met zn allen. Ik vind het wel heel gezellig hoor. Nostalgisch gevoel maar dan 10/15 jaar later, ik vind het heerlijk. Later besluiten we naar het strand te gaan. Het is superwarm, rond de 28 graden en het zonnetje doet flink zijn best. Rond een uurtje of half 11 liggen we op het strand. Meteen de zee in! Aaahh, heerlijk hoor. Ik lag niet de lang geleden nog in de zee aan de andere kant van de wereld en daar was de zee lekker, maar met deze zee is ook zeker niks mis. Ik vermaak me prima zo.. We liggen tot half 2 op het strand, dan krijgen Arie en ik een beetje honger. We besluiten even wat te gaan eten en daarna komen we terug. Bij de uitgang van het strand staat een meneer, we noemen hem even Alfredo, en staat iedereen bandjes te controleren. Op de camping moet je een bandje hebben. Een geel bandje en die hebben we natuurlijk niet. Alfredo ziet er uit als de typische italiaan. Klein, beetje geniepig gelaat, puntige neus en donker haar. Daarbij komt dat de staat van zijn gebit nou niet echt om over naar huis te schrijven was. We moeten onze 'bra-ce-let' om hebben van hem. Uuuh, bij de tent zeggen we snel. 'O, maar je moet hem om hebben. Altijd.' Komt goed, en we beloven hem later om te hebben. Godver, wat nu. Straks moeten we weer langs hem en dan hebben we niks. We bedenken dat we straks maar helemaal even omlopen. Dat kan ook, maar dat is geen oplossing voor de hele week. Shit. We bedenken allemaal manieren want we zien nog geen kans op een plekje op deze volle camping.. We eten even snel wat en lopen daarna naar de balie. De mevrouw die van vanochtend zit er nog steeds. Voor ons staan Nederlander. Type: yup. Stiekem iS het toch leuk, mensen onderverdelen in al die hokjes. De mevrouw van vanochtend zit er nog steeds, van binnen baal ik een beetje dat zij er zit. Daarentegen is ze nu heel vriendelijk. Er is een kleine plek zegt ze. Maar wel echt heel klein hoor drukt ze ons op het hart. We hebben maar een kleine tent, moet lukken. Onze auto mag er ook bij. We lopen naar de plek, het is dichtbij de tent van Mirjam en Erik. Als we eraan komen zien we dat de tent daar makkelijk kan staan, samen met de auto. We pakken onze spullen en bedenken dan dat we niet de camping op mogen met de auto vanwege de siësta. We wachten tot 15u en gooien dan alles neer. Jaimy wil heel graag weten hoe onze mini-tent werkt. Het is simpel en alles staat binnen een minuut of 20. We gaan terug naar het 'hoofdkamp'. We hebben zin in een spel en het gaat over hartenjagen. Nou, dat kan ik wel! Arie kan het ook. We spelen met zn vieren en Michelle en Jaimy proberen er wat van de begrijpen. Ze begrijpen er geen reet van. We spelen tot 60 punten en dan weer terug. Erik wilt steeds een mars maken (hij pakt alle punten en dan krijgt hij niks en wij allemaal 15. Het hoogste aantal punten wat haalbaar is bij Hartenjagen). Maar al wat hij krijgt zijn 'snickers' of 'bounty' zoals Arie dat noemt en binnen de kortste keren zit ie op 60 punten. Arie heeft de minste, dan Mirjam en daarna ik. Maar toch eindig ik als tweede. Het gaat leuk en iedereen is fanatiek. Zo fanatiek dat we bijna vergeten dat we nog uit eten zouden gaan. We gaan weer naar de strandtent, en we eten weer de mixed grill. Het is allemaal erg lekker en we zitten allemaal bom vol. Na het eten drink ik zelfs nog een espresso en een amaro. Het smaakt naar campari en ik vind het erg jammie. Als we weer terug bij de tent zijn spelen we nog een potje hartenjagen. We zijn weer fanatiek en vergeet helemaal te bloggen. Jaimy en Michelle doen ook mee nu. Wanneer het half 1 is gaat iedereen naar bed. We zijn moe.